Voorronde
De voorronde op maandag 7 januari was in de breedte sterk bezet. Ronald deed weliswaar niet mee, maar drukte toch duidelijk zijn stempel op de avond. Een 11-kamp, dus ieder mocht genieten van 10 partijen. Toch al snel goed voor zo'n 3,5 uur speelplezier, met spierpijn in de dagen daarna. Ook de donderdag-groep werd hiermee verblijd. Een korte recuperatietijd moet dan wel in je zitten, anders maakt dat je bij voorbaat kansloos.
Zoals gezegd een brede bezetting op de maandag en dat leidde tot enkele afvallers die in potentie ook op het hogere plan kunnen meedoen. We doen niet aan naming en shaming, maar de afvallers kwamen terecht in de verliezersronde. U weet genoeg als u daarvan de details doorneemt. Op de donderdag waren de verschillen wat groter en konden enkele debutanten in de winnaarsronde worden genoteerd. Zij keken uiteraard zeer uit naar de zondag. Rien Groenewegen noteerde de meeste punten op de maandag en Henk v.d. Sman deed dat op de donderdag.
Enige buitenstaander was Niels Bekkers. Die naam kennen we ergens van, maar waarvan ook al weer? Ik zal u helpen. Hij is de zoon van Roel, waarmee Roel zich bediende van een in de financiële wereld tot voor kort succesvol produkt, de winstverdubbelaar. Een simpele grapjas dacht daar op de donderdag leuk mee te doen, maar leest u vooral verder.

Finaledag zondag 13 januari
Ronald Groenewege, onze trouwe voorzitter, vond toch een momentje aan het begin van de dag om het volk toe te spreken. Met name Bart van der Kraan werd terecht toegesproken en door Ronald bedankt voor 36 trouwe dienstjaren als bestuurslid en tevens wedstrijdsecretaris. Bart ontving uit handen van Ronald, onder luid applaus, de oorkonde als "Erelid van verdienste". Dik verdiend Bart!

Verliezersronde zondag 13 januari
Gelukkig viel het nu mee. Er was slechts een 10-kamp gereed gemaakt, dus 9 partijtjes in de voorronde. Voor de beste 8 wachtte daarna nog een kwartfinale, een halve finale en de finale. Totaal goed voor 12 ontspannen partijtjes tafeltennisplezier.  Een enkeling was zo "verstandig" om de doordeweekse voorronde over te slaan en dat betaalde zich direct uit. Hans Hendriks was nog topfit en wist zich naar een keurige derde plaats te werken. Hij eindige daarmee op kleine afstand van de nummer 2 Soeres Bahadoer en lijstaanvoerder Rob Mooijweer. Noemenswaardig zijn ook nog de keurige vierde plaats voor Astrid de Bruijn, die daarmee de eerste dame werd in dit kampioenschap. Astrid, van harte daarmee. Heel vroeger kreeg je daarvoor ook nog een beker, maar dat was nog in de tijd dat de sexen strikt werden gescheiden. Een ongetwijfeld niet bedoeld bijeffect van de vrouwenemancipatie. Vijfde en daarmee tweede dame werd Siska Philipse en op een fraaie zesde plaats: de piepjonge Niels Bekkers.
Opvallend was dat in de kwartfinales de uitslagen luid en duidelijk waren: 3-0, 3-0, 3-0 en 3-0. Dit zorgde voor de volgende halve finales:
Rob Mooijweer versus Hans Hendriks (de oudjes) en Niels Bekkers tegen Soeres Bahadoer (de jonkies, ik neem aan dat je daar geen bezwaar tegen hebt Soeres). Rob Mooijweer liet in de strijd tegen Hans geen steekjes vallen en drong met 3-0 door naar de finale. Soeres had het aanzienlijk lastiger tegen Niels. Niels speelde een knappe partij, maar moest toch Soeres voor laten. In de strijd om de derde plaats pakte Niels daarna wel de derde prijs. Niels, heel knap en van harte met deze goede prestatie. Dat belooft wat voor de toekomst. In de finale begon Rob Mooijweer goed, maar moest gaande de partij toch het initiatief laten aan Soeres. Met een overtuigende 3-1 overwinning werd ons knipperlid de terechte winnaar. Rob Mooijweer eindigde op een keurige tweede plaats. Bij de prijsuitreiking bleek dat dit het maximaal haalbare was. Als ik zeg de tong en de schoen, dan weet u genoeg neem ik aan.

Winnaarsronde zondag 13 januari
De voorzitter had enige genade voor de strijders om het Nootdorps Tafeltennis kampioenschap. Er werd gestreden in twee poules van zes om telkens vier plaatsen in de kwartfinale. In ronde nummer vier werd de beslissende slag geslagen en zagen Henny, Piet, Guus en Mark dat de kansen verkeken waren. Rien Groenewegen herbevestigde zijn aspiraties door evenals op de voorronde op de maandag, ook hier als eerste in de poule te eindigen. Roel Bekkers nam daarbij in de andere poule een voorbeeld aan en verwierf zich een goede uitgangspositie voor het vervolg. De goede waarnemer constateert ook dat de aanstormende talenten Pascal van Lingen en Demian van Bruggen zich steeds steviger bij de laatste 8 beginnen te nestelen. Dat wisten zij nog meer te benadrukken door respectievelijk de illusies van Rien Groenewegen (3-0!) en Erik van Lingen (3-2) in duigen te laten vallen. Roel Bekkers wist vrij eenvoudig Jan v.d. Salm tot stilstand te brengen. Aanvankelijk leek Henk datzelfde te bereiken bij Frans Rullens. Frans rechtte zijn rug en wist een 2-0 achterstand om te buigen naar 2-2 en daarmee Henk aan het wankelen te brengen. Door een snelle voorsprong wist Henk toch aan het langste eind te trekken. Een dergelijke lange partij zou hem de kop kunnen kosten. Roel, teamgenoot en mede finalist van 2012, had namelijk in de voorronde al een 3-2 overwinning op Henk geboekt en hij had ogenschijnlijk minder energiebronnen in de kwartfinale aan hoeven spreken.
Zo kwam het dat de twee halve finales de volgende bezetting kende:
Pascal van Lingen versus Demian van Bruggen en Henk v.d. Sman tegen Roel Bekkers. Een krappe overwinning in de kwartfinale bleek uiteindelijk voor zowel Demian als Henk geen voorbode voor een voortijdige uitschakeling. Zowel Pascal als Roel konden het hen niet lastig maken.
In de strijd om de derde plaats wist Roel zich na de tweede game, bij een 1-1 stand, te herpakken en zijn sterke kanten weer te tonen aan de toeschouwers. Er werd het publiek een aantal fraaie rally's voorgeschoteld. Leuk te melden is nog dat zoon Niels op de andere tafel zich naar de plek aan het werken was. Roel liet zich mogelijk ook daardoor inspireren tot een slotakkoord, waar Pascal geen weerwoord meer op had. Met 3-1 bereikte Roel de derde plaats.
De finalestrijd ging daarna tussen Demian van Bruggen en titelverdediger Henk v.d. Sman. Tijdens het kampioenschap 2012 had Demian al eens van Henk gewonnen, dus de uitkomst was ongewis. Demian kon onbevangen spelen en de druk lag volledig op de schouders bij Henk, die bovendien de titel dan voor de derde maal op rij zou winnen. Henk wist uiteindelijk toch het beste er van te maken en nam van het begin af aan het initiatief in de partij. Hij drong Demian al snel naar achter. Demian nam hiermee risico dat zijn tegenstander zijn eigen spel kon spelen. Het lukte niet om de snelle openingen van Henk eruit te halen en zelf het initiatief te pakken. Daardoor kwam Henk al snel op een 2-0 voorsprong. Demian liet zich toch niet van de wijs brengen en pakte wat meer initiatief, pakte prima punten en dwong daardoor tevens de fouten af bij Henk. Met een ruime stand werd het daardoor 2-1 en werd de spanning in de wedstrijd teruggebracht. Doordat Demian mogelijk iets te geforceerd ging spelen, kwam Henk al snel op een 4-0 voorsprong en weer terug in zijn favoriete spel. Op een 7-2 stand was er een prachtige rally waarbij Demian het initiatief nam en de druk met een goede aanval opvoerde. Henk nam de aanval echter sterk over met een prachtige backhand smash, waarna Damian de bal niet meer terug op tafel kreeg. Daarmee was het spel min of meer gespeeld en wist Henk toch de derde opeenvolgende titel in de wacht te slepen.

Jan van der Salm deed het slotakkoord met de prijsuitreiking. Uiteraard niet zonder Frank speciaal welkom te heten en uit te dagen volgend jaar ons weer op onnavolgbare wijze in het ootje te nemen (net geformuleerd zult u begrijpen) en de voorzitter, die inmiddels de zaal had verlaten, alle goeds toe te wensen. De organisatoren Henny, Ron en Don (niet speelklaar wegens een blessure) werden zeer bedankt voor hun inzet om het tournooi mogelijk te maken. Demian van Bruggen kreeg officieel de percentagebeker in ontvangst als hoogste scorende speler in de reguliere competitie. Uiteraard werd de dubbele derde prijs van de heren Bekkers nadrukkelijk benoemd. Tot slot kreeg Henk zowel de beker voor de eerste prijs als de Chris Hofmeester Cup. Doordat hij de cup voor de derde maal achtereen in ontvangst nam, werd hij daarmee gerechtigd om de Chris Hofmeester Cup te houden. Henk heeft de beker echter aan het bestuur beschikbaar gesteld om daar ook volgende jaren voor te kunnen strijden. Volgens Henk kan je na drie maal niet als onoverwinnelijk worden betiteld, dus zal er meer voor nodig zijn om je eigenaar van deze cup te mogen noemen. De herinneringen aan Chris zijn bovendien nog te vers om deze beker nu al een permanente plaats te geven. Het bestuur zal in wijsheid besluiten welke criteria worden gesteld om als onoverwinnelijk te mogen worden benoemd.