Op zondag 18 januari was de finaledag. In vier poules van zes (als Soeres niet was afgevallen in deze slijtageslag) was  het de bedoeling om bij de beste vier te eindigen. In poule A van de verliezersronde was het dringen aan de top. Arthur deed goed mee, maar moest verrassend Hans als eerste en Henny als tweede voor zich dulden. In poule B pakte Piet de maximale score van 12 punten en werd kort gevolgd door Jan. Jan pakte een belangrijke overwinning in de poule door zoon Rene te verslaan. Rene kwam telkens wel in de buurt van vader Jan, maar kwam toch net te kort.
In de kwartfinales waren geen verrassingen, doordat van beide poules de nummers 1 en 2 zich plaatsen voor de volgende ronde. Door de historische en nog altijd hardnekkige dwaling in het speelschema speelden de nummers 1 en 2 uit de poule weer tegen elkaar.
In de halve finale was het alleen Hans die zijn sterke spel bleef doortrekken en zich als poulewinnaar ook wist te plaatsen voor de finale. Piet kon de aanhoudende druk niet aan en moest de finaleplek in een spannende strijd laten aan Jan. De strijd om de derde plek werd daarna door Piet gewonnen van Henny. In de finale leek Jan op een directe 3-0 overwinning af te stevenen. Hans hervond zijn sterke spel en bracht Jan daardoor behoorlijk in de problemen en kwam na een 2-0 achterstand toch op 2-2. De vijfde game was daardoor alles beslissend. Jan kwam al snel op voorsprong en liet zich dit maal niet nog eens ringeloren door Hans. Jan een knappe prestatie, maar ook Hans mag zeker tevreden zijn met het getoonde spel.

Bij de winnaarsronde was in poule A een verrassing te noteren, doordat Ronald sinds lange tijd zich niet plaatste voor het vervolg van het kampioenschap. Rob M. wist hem als vierde voor te blijven, onder meer door een overwinning in het rechtstreekse duel. Rien pakte knap de eerste plek, mede doordat Demian in zijn laatste partij geen punt wist te pakken tegen Rien. Frans bleef goed in de buurt en werd derde. In poule B werd Henk ongeslagen eerste, maar had wel een zeer zware dobber aan Pascal (3-2). Pascal werd in wederom een vader-zoon duel, door die winnend af te sluiten, tweede in de poule. Vader Erik werd derde. Don ging gelijk op met Ralph, maar door het onderlinge treffen te winnen, pakte Don knap de vierde plek.
Ook in de winnaarsronde waren de nummers 1 en 2 uit de poule te sterk voor de nummers 3 en 4. Dat bleek wel duidelijk uit de drie 3-0 overwinningen en één 3-1 winstpartij. Daarmee waren de sterkste kwartfinales denkbaar een feit. Ook hier speelden de nummers 1 en 2 uit de poule een onderlinge strijd om plaatsing in de halve finale. Rien en Demian maakten er een mooie partij van, waarbij Rien de strijd in zijn voordeel wist te beslechten. Waar in de poule de partij tussen Henk en Pascal een close finish kende, was het verschil in de halve finale wel wat groter. Henk plaatste zich daarmee voor de vijfde achtereenvolgende maal voor de finale.
Demian kon zich niet over zijn teleurstelling over het niet bereiken van de finale zetten, waardoor Pascal vrij eenvoudig, maar knap de derde plaats wist te bemachtigen.
In de finale begon Rien met een klein offensief en pakte daarvoor een kleine voorsprong. Henk bleef in de buurt en wist de score zelfs om te draaien en de eerste game winnend af te sluiten. In de tweede game was het een en al Rien dat de klok sloeg. Hij gaf Henk geen kans voor dwingend aanvalsspel door zelf goed druk op de ketel te houden. Rien leek iets te verslappen naar het einde toe, maar pakte toch met ruime uitslag de tweede game. Voor Henk was dit het signaal brandalarm. Rien bleef onverstoorbaar doorgaan en probeerde de druk te handhaven. Henk kon beter de druk weerstaan en nam het initiatief steeds meer over. Enkele prachtige slagenwisselingen konden vooral in deze belangrijke derde game worden gadegeslagen. De ene keer was het punt daarbij voor Rien en het volgende dan weer voor Henk. Toch was het Henk die in de loop van de derde game een lichte voorsprong wist te verkrijgen en de game naar zich toetrok. De druk lag daardoor wederom volledig bij Rien. Henk gaf Rien geen ruimte om weer terug te komen in de partij en pakte met een 3-1 overwinning zijn vijfde achtereenvolgende titel. In het slotwoord door voorzitter Ronald werd dat als "wat saai" bestempeld. Of dat een hint was om maar een jaartje over te slaan kon niet genoteerd worden door de aanwezige pers.

In het slotwoord van de voorzitter was ook een woord van dank aan Pascal, die tussen de bedrijven door tijd had gevonden om twee reusachtige pannen lekkere uien en tomatensoep (met een broodje) te bereiden. Een heerlijk pauzemoment. Bij deze namens de aanwezige pers daarvoor ook hartelijk dank.

Tot volgend jaar. Tijd voor een wisseling van de wacht! Voor nu moet Nootdorp het doen met de huidige winnaar.

Je suis Sjokketje